İZOLE İNKUS DEFEKTİ İÇİN HİDROKSİAPATİT PORP, HİDROKSİAPATİT BONE CEMENT VE OTOGREFT İNKUS İNTERPOZİSYONU YÖNTEMLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Metot: Araştırma retrospektif olarak planlanmıştır. Hastalar kullanılan ossiküloplasti yöntemine göre HA-PORP, HA-BC, ve Oİİ olmak üzere 3 gruba ayrılmıştır. Grupların homojenliğini sağlamak amacıyla sadece middle ear risk index (MERİ) ≤2 olan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların sosyodemografik özellikleri, ameliyat öncesi ve sonrasındaki odyolojik bulguları ve ameliyat başarısı değerlendirmeye alınmış ve gruplar arasında karşılaştırılmıştır.

Bulgular: HA-PORP grubunda 26, HA-BC grubunda 20 ve Oİİ grubunda 28 hasta yer aldı. Postoperatif odyometrik ölçüm zamanı ortalama 22.7 ± 6.3 ay olarak saptandı. Tüm hastalarda ameliyat öncesi saf ses ortalama (SSO) 46.5 ± 11.6 dB, hava kemik aralığı (HKA) 32.6 ± 9.4 dB, ameliyat sonrası SSO 26.7 ± 7.1 dB, HKA 14.3 ± 6.6 dB, HKA kazancı ise 14.2 ± 6.4 dB olarak bulundu. Ameliyat sonrasında HKA, HA-PORP grubunda hastaların %88.5' inde, HA-BC grubunda %85.0' inde, Oİİ grubunda %85,7'sinde 20 dB ve altında tespit edilmekle birlikte gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0.932). HA-BC grubunda HKA kazancı 20.9 ± 10.2 dB ve Oİİ grubunda 14.5 ± 10.0 olarak saptanmış olup, HA-BC grubunda Oİİ grubuna göre anlamlı olarak ortalama 4.2 ± 1.9 dB daha fazla HKA kazancı tespit edildi (p= 0.038, CI95%: 0.2 - 8.2 dB).

Sonuç: İzole inkus defektlerinin rekonstruksiyonunda HA-BC tekniği, Oİİ tekniğine göre daha avantajlı olarak saptandı. Ancak, genel olarak her üç teknik benzer sonuçlara sahiptir. Ossiküloplasti sonrası başarılı sonuçlar için orta kulağın durumu, cerrahi deneyim, östaki tüpü fonksiyonu gibi diğer faktörler de dikkate alınmalıdır. Anahtar Kelimeler : Ossiküler Replasman, Timpanoplasti, PORP, Bone Sement, İnkus interpozisyonu